دگر هیچ

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی تابی بسیار و دگر   هیچ

ماییم و لبا لب شدن از یار و دگر هیچ
منصور و اناالحق زدن از دار و دگر هیچ

گر    راه   به   مرهمکده    عشق بیابی
الماس بنه بر دل افکار و   دگر هیچ

بر لوح مزارم بنویسید    پس از   مرگ
کای وای زمحرومی دیدار و   دگر هیچ

در حشر چو پرسند که سرمایه چه داری
گویم که غم یار و غم یار و دگر   هیچ

از   کعبه   گر   این    بار برونم بگذارند
ناقوس به دست آرم و زنّار ودگر هیچ

عرفی به غلط شهر ه شهرست   ببینید
صد گل زده بر گوشه دستار ودگر هیچ

جمال الدین عرفی شیرازی